OORSPRONG

Over de exacte oorsprong van reflexologie bestaat geen duidelijkheid. Feit is echter, dat men wereldwijd bij de oude culturen verwijzingen vond naar voetmassage. Zo vond men onder meer in Egyptische en Oosterse kunstwerken beeltenissen terug.

Er kan hieruit worden geconcludeerd dat men al eeuwenlang het verband legt tussen het ontspannende en helende effect van reflexologie. Toen al ontdekte men dat reflex-punten op de voeten in correspondentie staan met de organen, weefsels en stelsels in ons lichaam en dat het stimuleren van deze reflex-zones het natuurlijk zelf-genezend vermogen van ons lichaam helpt te activeren.  Men wist toen al dat het kan worden beschouwd als een ondersteunende therapie die ons op natuurlijke wijze weer in contact brengt met het oorspronkelijke bioritme waarin lichaam en geest tot rust komen.

DR. WILLAM H. FITZGERALD (1872-1942)

Deze Amerikaanse neus-keel-oorarts ontwikkelde de zone-theorie die kan worden beschouwd als de voorloper van de moderne reflexologie. Hij ontdekte dat bij het druk uitoefenen op bepaalde regionen van de voetzool, andere delen van het lichaam als het ware verdoofd geraakten. Een medische verklaring hiervoor kan zijn dat de drukpunten in connectie staan met de hersenzone voor de aanmaak van endorfine, het natuurlijk pijnstillende hormoon dat iedereen in zich heeft.

Fitzgerald ontdekte dat elke zone van de voet een invloed had op andere delen van het lichaam. Daarnaast stelde hij vast dat niet alleen de symptomen (bv. pijn) verlichtte, maar ook vaak de onderliggende oorzaak aanpakte. Hij verdeelde het lichaam in tien energiezones die eindigen in de voetzolen en handpalmen. Hij noemde zijn werk Zone Analgesia en publiceerde zijn bevindingen in diverse artikelen en het boek Relieving Pain at Home, wat hij samen met Dr. Edwin Bowers publiceerde in 1917.

DR. EUNICE D. INGHAM (1889 - 1974)

Dr. Shelby Riley, werkte nauw samen met Dr. Fitzgerald en verfijnde de zone-theorie door het toevoegen van horizontale zones. Daar waar Fitzgerald gebruik maakte van attributen zoals wasknijpers op druk uit te oefenen, ontwikkelde hij een methode om bepaalde zones te bewerken met duimen en vingers. Riley was de leemeester van fysiotherapeute Ingham.

Zij ontwikkelde in de jaren 1930 de voetreflex-theorie waarin ze stelt dat de voeten de toestand van het hele lichaam weerspiegelen. In tegenstelling tot wat Fitzgerald beweerde rond een verdovend effect, stelde zij vast dat het effect van druk eerder stimulerend werkt. Ze publiceerde haar bevindingen in het boek Stories The Feet Can Tell (1938). Hierin bracht ze onder andere nauwkeurig de reflexzones (zoals die in de hedendaagse reflexologie nog steeds wordt gebruikt) in kaart. Door haar talrijke lezingen en workshops, geraakte reflexologie steeds bekender, zowel bij de bevolking, als bij natuurgenezers, podologen, osteopaten, massagetherapeuten en fysiotherapeuten.

REFLEXOLOGIE VANDAAG

Vanaf de jaren 1950, assisteerden Dwight Byers en Eusebia Messenger (neef en nicht van Ingham) hun tante bij workshops, lezingen en voordrachten. Na haar overlijden zetten zij het werk verder. Ondanks de groeiende populariteit bij zowel professionele therapeuten en patiënten, gebaseerd op de talrijke positieve ervaringen en effecten, bleef de strikt medisch wetenschappelijke wereld cynisch en terughoudend. Dat reflexologie relaxerend werkt, kon niet worden ontkend. Doch bij gebrek aan tastbare bewijzen, stelde men de ondersteunende functie bij een preventief of genezingsproces in vraag. Tot op de dag van vandaag wordt reflexologie nog steeds aanzien als een alternatieve pseudo-wetenschap in de lijn van bv. acupunctuur. Om alle bevindingen wereldwijd te kunnen bundelen en therapeuten gericht te kunnen opleiden en bijscholen, richtte Dwight Byers in 1970 The International Institute of Reflexology op. De theorieën en technieken van reflexologie worden hier eveneens steeds verder verfijnd.